Jednym z zagadnień, z jakimi dzieci w kl. IV zapoznają się podczas zajęć z informatyki, jest budowa komputera. Jeszcze do niedawna na poddaszu stała zdezelowana jednostka centralna, której można było użyć do tego, by bezpiecznie zajrzeć do środka i zobaczyć co tam jest. Coś odpiąć, coś przypiąć i w ogóle „pomacać” wnętrzności komputera. Niestety została zezłomowana i tym sposobem nie mam materiału do pracy. Zapoznawanie dziecka z budową komputera na podstawie ilustracji, mi nako informatykowi nie leży bardzo. Pomyślałam więc, że skoro nie możemy komputera rozłożyć, może udałoby się go zbudować. Oczywiście model, a nie prawdziwy działający zestaw. To innym razem.

Zbuduj coś z niczego – model komputera

Od dawna jestem zwolenniczką teorii luźnych części, dlatego zawsze mam zapasy różnych materiałów, których można użyć w takich sytuacjach. Wykopałyśmy więc z naszych zasobów odpowiednie pudełka i kawałki grubego kartonu, przygotowałyśmy farby, sznurówki i kolorowe włóczki. Jeszcze tylko do kompletu linijki, cyrkiel, ołówki, nożyczki, farby i pędzle i już miałyśmy wszystko, co potrzebne, żeby zbudować model komputera.

Dobry projekt powinien zacząć się od planowania. Lusia przypomniała sobie, co już wie o komputerach i częściach, z których się składają. Wypisała listę niezbędnych podzespołów wewnętrznych i niezbędnych urządzeń peryferyjnych. Kiedy już wiadomo było, czego potrzebujemy, zaczęła się praca twórcza. Wcinanie, malowanie i klejenie.

Małe pudełko po pizzy zostało przerobione na monitor. Żeby go upodobnić do prawdziwego, wykorzystałyśmy wydruk najbardziej znanej tapety popularnego systemu operacyjnego. Całość została wykończona za pomocą wydruku przedstawiającego pasek menu oraz doklejonych a pulpicie ikonek. Nad ekranem została umieszczona imitacja kamerki i głośników.

Płaskie pudełko po jakiejś przesyłce przerobiłyśmy na jednostkę centralną. Wewnątrz jednostki centralnej został zamontowany zasilacz i dysk twardy z małych, pomalowanych odpowiednio pudełeczek. Ponadto znalazła się tam płyta główna z pomalowanego na zielono i odpowiednio stylizowanego mazakami kawałka kartonu, z procesorem, pamięcią i innymi niezbędnymi podzespołami (karta graficzna, karta dźwiękowa, rozliczne czipy i inne elementy elektroniczne). Procesor ma nawet chłodzenie z ruchomym wiatrakiem

Podzespoły zostały połączone taśmami zrobionymi z pasków papieru i kolorowych włóczek.

Jednostka centralna została też wyposażona w nagrywarkę DVD i uzupełniona o klawiaturę i myszkę.

Wszystkie urządzenia peryferyjne i główne podzespoły zostały wyposażone w etykietki z podpisami. Ten komputer działałby na pewno świetnie, gdyby nie był z kartonu. Ma wszystko, co potrzeba i wszystko najlepszej jakości.

Czego można się nauczyć, budując model komputera z kartonu?

Chciałabym zwrócić uwagę na fakt, że nie były to tylko zajęcia z informatyki. Projektowanie i budowa takiego modelu wymaga swobodnego operowania narzędziami takimi jak nożyczki, pędzle, cyrkiel, klej, pistolet do kleju na gorąco. Ćwiczy też precyzję i koncentrację, potrzebne min podczas pracy z pistoletem do kleju na gorąco.

Taka praca wymaga też pewnej wiedzy i umiejętności z zakresu geometrii i matematyki (obliczanie i wykreślanie potrzebnych figur za pomocą przyborów geometrycznych).

Ponadto pobudza do pracy wyobraźnię przestrzenną i wymaga kreatywności, która pozwoli odwzorować prawdziwe urządzenie za pomocą kartonów, farb, sznurówek i kilku wydruków. Można więc z czystym sumieniem stwierdzić, że mieliśmy zajęcia z informatyki, techniki, plastyki, matematyki i języka polskiego (a jak się zrobi podpisy w innym języku to nawet z obcego). Na tym właśnie polega piękno ED, że interdyscyplinarne zajęcia można sobie robić również w starszych klasach.