Niedawno babcia postanowiła ufundować moim córkom prezent urodzinowy. A że nie miała za bardzo pomysłu co by to mogło być, nadto mieszka daleko, więc przekazała na me ręce gotówkę i zleciła mi zakup. Już od dawna chciałam kupić dziewczynom grę „Zgadnij kto to?” a teraz nadarzyła się wreszcie dogodna okazja. Zdjęcia będą „dywanowe” purystów przepraszam. Na początek pudełko. Czemu je pokazuję? Znam co najmniej 3 wersje tej gry. Nie różnią się między sobą zasadami a jedynie konstrukcją planszy. Ja kupiłam taką:

W środku znaleźliśmy plastikowe elementy służące do złożenia dwóch ramek z okienkami. Jedna z ramek jest czerwona a druga niebieska. Ramki można łączyć i stawiać na stole tak, że gracze siedzą po dwóch stronach, naprzeciwko siebie i nie mogą sobie nawzajem podglądać plansz. Można też je rozłączać i grać siedząc w różnych miejscach a nawet podczas jazdy samochodem (podobno, jeszcze nie próbowałyśmy). 

Do kompletu z ramkami są dwustronne plansze zawierające po dwa komplety postaci. Na jednej stronie planszy są portrety ludzi a na drugiej zwierzęta. Każda z postaci ma imię ułatwiające końcową identyfikację. Plansze nie są identyczne. To znaczy mają identyczne zawartości ale różnie rozłożone, żeby nie dało się wnioskować po ruchach gracza o którą postać chodzi.

Na czym polega gra? Gracze umawiają się czy grają planszą ze zwierzętami czy z ludźmi, po czym wsuwają plansze w swoje ramki. W górnym okienku zajmującym całą szerokość znajdują się mniejsze portrety. Większe portrety tych samych postaci znajdują się w okienkach, które można zamykać. W górnym oknie, każdy gracz wybiera swoją tajemniczą postać i zaznacza ją znacznikiem. Po czym otwiera wszystkie dolne okienka.

Rozgrywka polega na tym, że każdy z graczy zadaje po jednym pytaniu, naprzemiennie. Muszą to być pytania, na które można odpowiedzieć 'tak’ lub 'nie’. Na podstawie swoich pytań i udzielonych odpowiedzi gracz stara się wyeliminować postaci, które nie pasują tak, żeby na końcu została mu tylko jedna, ta która zaznaczył sobie przeciwnik.

Gra kończy się kiedy jeden z graczy prawidłowo odgadnie jaką postać wybrał przeciwnik. Na razie mamy tylko te zestawy postaci, które były w pudełku, ale dziewczynom gra cięgle się nie nudzi i stale do niej wracają. Ja uważam tę grę za bardzo rozwijającą. Są w niej elementy strategii, bo dziecko musi zdecydować jakie pytanie zadać, żeby wyeliminować jak najwięcej postaci za jednym zamachem. Uczy się też podejmować ryzyko, bo w zależności od odpowiedzi na pytanie może się okazać, ze zamknie bardzo dużo albo że bardzo mało okien. Na przykład pytanie: „Czy to zwierzę jest zielone?” Jeśli odpowiedź brzmi „tak” pozostają tylko 4 otwarte okna a jeśli 'nie” tylko cztery zamykamy. Dzieci uczą się znajdować cechy wspólne postaci, które pozwolą im zadać pytanie i część z nich wyeliminować. Uczą się też jaka jest różnica między pytaniami bardziej i mniej szczegółowymi Odpowiedź może się różnić w zależności od tego czy zapytamy: „Czy zwierze jest czarne?” albo „Czy zwierze ma kolor czarny?”. Błąd w pytaniu i błąd w interpretacji odpowiedzi prowadzi śledztwo na manowce.  Zabawa pewnie prędzej czy później się znudzi skoro do wyboru są tylko dwa zestawy. Na szczęście można nowe zestawy wyprodukować wybierając postaci z filmów, bajek, książek, postaci historyczne, biblijne a nawet różne zestawy przedmiotów zamiast postaci. W sieci można znaleźć gotowe plansze do wydrukowania (darmowe lub odpłatne). Niestety najwięcej w sieci jest plansz do tej wersji gry, której ja nie mam. Na szczęście dla siebie znalazłam szablon. W odpowiednio ułożone okienka wystarczy wkleić rysunki i można produkować dowolne zestawy.

* * *

Wpis powstał w ramach projektu międzyblogowego Grajmy!