Kilka lat temu starsza córka dostała swój kawałek ziemi w ogródku i uprawia tam proste, niewymagające rośliny ozdobne. W tym roku młodsza poprosiła o kawałek ogrodu dla siebie. Chwilowo nie bardzo miałam możliwość udostępnienia jej zagonka. Ponieważ jednak od jakiegoś czasu zachwycała się roślinami sucholubnymi sprzedawanymi w pobliskim centrum ogrodniczym, zaproponowałam jej niewielki skalniak w doniczce.
– Mamo, ale w doniczce Taki mały?
– Nie, będzie całkiem duży.
– Skąd weźmiemy doniczkę?
– Zrobimy. Zrobimy? Jak?
Na szczęście dość prosto. Przydał się beton i zaprawa klejowa, to akurat miałam, oraz stare ręczniki (prawdziwy upcykling bo ręczniki naprawdę się już do niczego nie nadawały). Do tego stara pęknięta micha. W sumie nie musi być pęknięta, ale chodzi o to, żeby nie było jej szkoda, bo może się zniszczyć podczas pracy z betonem. Zgromadziwszy potrzebne na początek rzeczy zabrałyśmy się do pracy. Miskę położyłyśmy dnem do góry i opatuliłyśmy od zewnątrz folią, żeby ułatwić późniejsze zdjęcie donicy.
Ręczniki wstępnie przycięłyśmy do odpowiednich rozmiarów. Chodziło o to, żeby ładnie układały się na misce i żeby utworzyły szeroką ale niezbyt głęboką donicę w której niewielkie rośliny skalne będą się ładnie prezentować. Po namoczeniu ręczników zanurzałyśmy je w dość rzadkim, rozrobionym we wiaderku betonie, tak żeby dobrze nim nasiąkły i starannie układałyśmy na misce. Uznałyśmy, że dwie warstwy ręczników wystarczą i nasza donica na skalniak będzie wystarczająco mocna.
Po ułożeniu ręczników miałyśmy chwilę na ich staranne udrapowanie. Następnie w betonie zanurzyłyśmy warkocz upleciony z długich pasów dzianiny. Warkocz niestety był spleciony zbyt ciasno i w betonie całkiem stracił swoją warkoczowatość. Ostał nam się jeno sznur, którym obwiązałyśmy naszą ręcznikową donicę. Kokarda zupełnie nam nie wyszła. Uzyskałyśmy raczej coś w rodzaju węzła gordyjskiego. Ponieważ beton miał dość grubą strukturę rozrobiłyśmy we wiaderku zaprawę klejową, którą delikatnie wmasowywałyśmy w powierzchnię donicy nieco ją wygładzając i wzmacniając.
Donica została pozostawiona na kilka dni do wyschnięcia a my pojechałyśmy na zakupy. Lusia starannie wybierała rośliny sucholubne na swój skalniak. Kolorowe rozchodniki, irgę miniaturową i kilka innych.
Po tygodniu, gdy beton dobrze związał, zdjęłyśmy donicę z miski, dzięki folii poszło dość łatwo. Następnie zaprawą klejową wygładziliśmy jej wnętrze i pozostawiłyśmy znów do wyschnięcia. Zbliżał się etap malowania, więc znów udałyśmy się do sklepu. Kupiłam małą puszkę białej farby elewacyjnej i dwa wybrane przez Lusię barwniki. Chciała żeby jej donica na skalniak była groszkowa a sznur pomarańczowy. Przygotowałyśmy farby dodając do białej barwniki i pomalowałyśmy donicę, wpierw na zielono. Sznur chciałyśmy pomalować kiedy zielona farba wyschnie.
Niestety nie sprawdziłyśmy prognozy pogody. Nadciągnęła burza i cała farba spłynęła nim zdążyła wyschnąć. Trzeba było zaczynać malowanie od początku. Tym razem zadbałyśmy o zabezpieczenie donicy przed kolejnym spłukaniem farby przez deszcz.
W międzyczasie w bokach donicy zrobiłam delikatnie otwory, o których zapomniałam w fazie okładania miski ręcznikami. Znajdują się kilka centymetrów powyżej dna doniczki i są niezbędne do odprowadzania nadmiaru wody deszczowej. Rośliny na skalniaku nie lubią nadmiaru wilgoci. Sadząc je w glebie na odpowiednim stanowisku łatwo uniknąć zalania. Jednak skalniak w doniczce mógłby zbierać podczas intensywnych opadów zbyt dużo wody, która nie mając ujścia niszczyłaby zasadzone w nim rośliny.
Kiedy donica była ostatecznie pomalowana zabezpieczyłyśmy ją jeszcze dodatkowo płynnym szkłem (znanym też jako szkło w wodne albo woda szklana) i już można było napełniać donicę podłożem. Przygotowaliśmy piasek wymieszany z kompostem i trochę niewielkich polnych kamieni. Sadzenie roślin i tworzenie kompozycji z kamieniami to była najfajniejsza część pracy.
Mini-skalniak w donicy stoi na słonecznym stanowisku na studni, należycie wyeksponowany by cieszyć oko. Teraz możemy obserwować jak radzą sobie poszczególne rośliny i jak się rozrastają. Kompozycja wtedy zapewne będzie wyglądać jeszcze lepiej.
Share this:
