Od kilkunastu lat hoduje żółwie stepowe. Dziewczyny od zawsze uczone są jak z żółwiami postępować, czym karmić i jak o nie dbać. Nasze żółwie mieszkają sobie w ogrodowym wybiegu i tam dziewczyny je odwiedzają i zanoszą im jedzenie, Wiosną zaobserwowałam, że jedna z naszych żółwic szuka miejsca odpowiedniego do złożenia jaj. 

Nie pokazywałam tego dziewczynom, bo zaniepokojona żółwica może porzucić swoje zajęcie, a zbyt długie wstrzymywanie jaj, które są gotowe do zniesienia może jej zaszkodzić, a nawet być śmiertelnie groźne.

Miałam rację bo tym razem nie był to dołek kontrolny tylko konkretne gniazdo, gdyż żółwica na końcu starannie je zasypała. Dołków, które kopie w różnych miejscach na próbę nie zakopuje, bo szkoda jej czasu i energii. Nie wiedziałam ile było jaj, ale jak zasypane i uklepane znaczy jakieś jaja są.

Minęło lato, nadeszła jesień a w gnieździe nic się nie działo. Postanowiłam je skontrolować i ewentualnie zabrać jaja do inkubatora. Tym razem zaprosiłam dziewczyny do pomocy. Najpierw wszystko im wyjaśniłam a następnie zabrałam się za delikatne rozkopywanie gniazda. Trzeba bardzo uważać by nie obrócić jaja bo to jest śmiertelnie groźne dla rozwijającego się tam zarodka.

W gnieździe były dwa jajka z czego jedno uszkodzone a drugie żywe i rozwijające się. Delikatnie je wyjęłam, oznaczyłam ołówkiem, gdzie była góra, żeby przypadkiem nie obrócić i pokazałam dziewczynom po czym poznaje się, że jajo nie jest do wyrzucenia. Na jajku żółwia lądowego w którym rozwija się zarodek powstaje opaska w postaci zgrubiałej skorupki, zwane banderolą. Nasze jajo miało właśnie taką banderolę. Potem postawiłam jajo w bezpiecznym miejscu. Zanim zabrałyśmy się za przygotowywanie inkubatora wyciągnęłam stare zeszłoroczne jaja, z których nic się nie wylęgło (nawet banderole się nie wytworzyły) i dziewczyny mogły je zbadać.

Dziewczyny mogły sprawdzić czy jaja są ciężkie, czy są twarde i jaki mają kształt i kolor. Potem wszystkie rozbiłyśmy, żeby sprawdzić co jest w środku. Niektóre były zaschnięte a jedno jeszcze w dobrym stanie. Dziewczyny mogły zobaczyć białko i żółtko oraz przekonać się, że nie było zarodka.

Po dokładnym zbadaniu starych jaj wróciłyśmy do naszego świeżego jaja, wyjętego z gniazda. Dziewczyny wyszorowały plastikowa miniszklarenkę, której używam jako inkubatora. Ja tymczasem umieściłam delikatnie jajo w pojemniku wypełnionym perlitem, który zapewnia stabilne podłoże i odpowiednią wilgotność jaju.

Potem nalałam na dno miniszklarenki wody, która będzie w inkubatorze nawilżała powietrze i wstawiłam pojemnik z jajem.

Dziewczyny zamknęły pokrywę miniszklarenki i sprawdziły czy przesłony otworów wentylacyjnych można bez problemu zamykać i otwierać.

Na koniec wstawiłyśmy całość do nieużywanego terrarium i uruchomiłyśmy ogrzewanie.

Teraz trzeba tylko kontrolować temperaturę wewnątrz i sprawdzać, czy nie trzeba dolać wody do nawilżania inkubatora. Dziewczyny zaglądają przez szybę do środka niemal codziennie. Szanse nie są duże, ale sytuacja nie jest beznadziejna, więc czekamy. Kiedyś już się udało. Tak wyglądał urodzony w naszej hodowli żółwik kilka godzin po wyjściu z gniazda.

*    *    *

Wpis powstał w ramach projektu przyrodniczego Przyroda pod lupą.