Jestem niereformowalnym chomikiem, jeśli chodzi o książki, szczególnie jeśli to książki, które według mnie, mogą się przydać do jakichś ciekawych projektów edukacyjnych. Bywa, że kupuję jakąś książkę, a potem ona musi swoje odleżeć, zanim przyjdzie na nią pora. Bywa, że o niej zapomnę, a potem ze zdumieniem ją wyciągam. Tak właśnie było z książką „Moja mała i duża Ojczyzna. Czytam, rozumiem i wiem”.

Już teraz nie pamiętam, co miałam na myśli, kiedy ją kupowałam. Ponowne odkryłam ją w swoich przepastnych zasobach rozmaitych materiałów edukacyjnych. W samą porę, bo właśnie robimy lapbook o Polsce i materiały na temat regionów bardzo nam się przydadzą.

Książka Magdaleny Poloncarz „Moja mała i duża Ojczyzna. Czytam, rozumiem i wiem” to zbiór legend z różnych regionów Polski, które wraz z dodatkowymi ćwiczeniami, mają za zadanie, zaznajomić dziecko z naszą ludową kulturą i tradycją. Na samym początku znaleźć można mapę Polski, na którą naniesiono sylwetki dzieci w strojach ludowych typowych dla różnych regionów. Wracając do tej mapy przy kolejnych rozdziałach, dziecko może się zorientować, gdzie mniej więcej znajduje się dany region.

Każdy rozdział książki poświęcony jest innemu regionowi. Ponownie prezentowane są dzieci w strojach ludowych, dzięki którym dziecko może zlokalizować region na wspomnianej już mapie. Dalej znaleźć można krótką czytankę zawierającą jakąś lokalną legendę lub podanie. Teksty nie są ani długie, ani bardzo trudne, choć czasem występują słowa, których dziecko na etapie nauczania początkowego może jeszcze nie znać. Do każdej czytanki przygotowano krótki test, którego zadaniem jest sprawdzić, czy dziecko zrozumiało treść przeczytanego opowiadania. 

Na następnych stronach znajdują się kolejne, bardzo różne ćwiczenia dotyczące omawianego regionu. Niektóre są dość luźno związane z treścią opowiadania i wymagają sięgnięcia po wiedzę do innych źródeł. Oznacza to, że dziecko czasem nie jest w stanie zupełnie samodzielnie sobie z nimi poradzić. To akurat uważam za wadę tej publikacji. Proponowane zadania nie są na ogół bardzo ambitne, można zaryzykować stwierdzenie, że raczej schematyczne, ale na szczęście nie są śmiertelnie nudne i jednak dość różnorodne. Ciekawe, że każdy rozdział jest dekorowany motywem typowym dla zdobnictwa danego regionu, przez co utrwala się skojarzenie między nimi. Mimo że nie jest to książka idealna, uważam ją za pozycję wartą uwagi. Chyba wcześniej nie spotkałam tak ciekawego i kompletnego omówienia tematy na poziomie strawnym dla dziecka w tym wieku.