Jakiś czas temu chwaliłam się, że miałam szczęście w losowaniu wirtualnej wypożyczalni gier i w związku z tym mieliśmy okazję pograć jakiś czas w kilka ciekawych planszówek. Dziś chcę się z Wami podzielić wrażeniami z gry w prostą ale bardzo ciekawą grę karcianą „Gra pozorów” wydawnictwa Nasza Księgatnia. 

Gra składa się z dwóch talii kart, jedna składająca się z 65 kart, to talia podstawowa druga, 45 kart, to rozszerzenie, które utrudnia rozgrywkę. Jedyną umiejętnością gracza jaka jest potrzebna do satysfakcjonującej rozrywki to umiejętność szybkiego czytania pojedynczych słów i rozróżnianie kolorów. Oczywiście w grę wchodzi jeszcze refleks, bo naczelną zasadą tej gry jest „kto pierwszy ten lepszy”. Pod tym względem gra przypomina  mi nieco „Blink”.

Karty nie są skomplikowane. Poza obrazkiem przedstawiającym dwie truskawki znajdującym się w centrum karty, znajdują się na nich jednowyrazowe napisy pisane czcionką o różnych kolorach (czarny, żółty, zielony, rudy), krojach (gruby i cienki), wielkościach (małe i wielkie litery) i długościach tj ilościach liter (od czterech do siedmiu).

Każdy z graczy ma za zadanie wykładać karty na stos. Kolejność graczy nie ma znaczenia, jak mówiłam, kto pierwszy ten lepszy. Jedyną zasadą jest położenie karty zgodnej z tym co głosi napis na ostatniej karcie. Należy przy tym zignorować zarówno jego faktyczny kolor jak i inne cechy, które mają za zadanie zmylenie zawodnika. Gwarantuję Wam, że to wcale nie jest łatwe, przynajmniej na początku.

A kiedy zaczyna być łatwe, należy sięgnąć po talię rozszerzającą. Od pierwszej różni się właściwie tym, że napisy wydrukowane są w odbiciu lustrzanym. Posiada jeszcze dwie dodatkowe karty przełączające rozgrywkę między trybami normalnym i lustrzanym. To jest dopiero jazda!

'Gra pozorów’ wydaje się niepozorna, ale nie dajcie się zwieźć.

*   *   *

Artykuł bierze udział w projekcie  Grajmy!