„Gwiazdka” to pierwsza z serii książeczek o sympatycznych stworkach zwanych Czupieńkami, wydawnictwa Media Rodzina. Kim są owe Czupieńki? Ni to skrzaty ni to myszki, ot małe sympatyczne stworki mieszkające w czupieńkowym lesie w małych chatkach na drzewach. Czytaj dalej
W zeszłym roku pozazdrościłam mieszkańcom większych miast możliwości udziału we wspaniałym, barwnym i radosnym pochodzie organizowanym z okazji święta Objawienia Pańskiego a zwanym Orszakiem Trzech Króli. Już się zaczęłam w myślach nastawiać na wyprawę z moimi Srokami na ów orszak do stolicy, kiedy nagle dotarło do mnie, że podobny mamy tuż za miedzą w mieście powiatowym. Czytaj dalej
Dziś kolejny przegląd co ciekawszych, moim zdaniem, zabaw urozmaicających naukę czytania. Czytaj dalej
Grudzień na ogół upływa ludziom na przygotowaniach do świąt Bożego Narodzenia. Podczas gdy niektórzy czekają na dzień gdy wspomina się tajemnice narodzenia Zbawiciela my czekaliśmy głownie na narodzenie kolejnego członka naszej rodziny, mojego bratanka. Ta sprawa i przedłużające się prace remontowe w łazience spowodowały, że nie zajmowaliśmy się przygotowaniami do świąt tak intensywnie jak byśmy chcieli. Udało nam się jednak zgłębić nieco temat tradycji. Czytaj dalej
Gwiazdka zbliża się wielkimi krokami, ale pewnie nie wszyscy mają kwestię prezentów dopiętą na ostatni guzik. Postanowiłam więc zrobić przegląd części naszych gier licząc na to, że może kogoś zainspiruję. Dziś gry które ćwiczą między innymi pamięć. Czytaj dalej
Skończył się listopad, nadeszła więc pora podsumować kolejny warsztat z cyklu „Dziecko na Warsztat”. Wym razem eksperymentowaliśmy. Pomysłów było co niemiara. Części nie zdążyliśmy zrealizować, niektóre nam nie wyszły, ale i tak świetnie się bawiliśmy. Czytaj dalej
W zeszłym roku Misia dostała zestaw mebelków ze sklejki, które trzeba było złożyć z gotowych elementów. Zabawa była przednia, choć czekanie aż klej wyschnie okazało się ciężką próbą. Misia nie dopytywała o podobne zabawy, więc pomysł by wciągać ją w takie zabawy upadł. Ostatnio wpadło mi w ręce coś, co było sprzedawane jako puzzle 3D, ale w gruncie rzeczy były to proste modele znanych budowli wykonane z pianki. Kupiłam bez namysłu i to był dobry pomysł. Czytaj dalej
Pamięć to istotny element nauki czytania, bo jak się tak dobrze zastanowić to ktoś kto się dopiero uczy i nie czyta biegle musi pamiętać co przeczytał na początku i po kolei, żeby potem z tego złożyć słowo czy zdanie. Bez tego ani rusz. No właśnie. Musi pamiętać wszystko i po kolei. Czytaj dalej
Ostatnio pilnie studiuję książkę Profesor Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej, „Dziecięca matematyka – dwadzieścia lat później„, niedawno wydaną zaktualizowaną wersję hitu, który był do nie dawna nie do zdobycia. Nie będę się rozwodzić nad tym co to jest za książka, bo nie sądzę, żeby trzeba było ją szczególnie rekomendować. Wystarczy wspomnieć, że to najlepsza pozycja traktująca o tym jak wprowadzać dzieci w świat matematyki. Czytaj dalej
Kiedy zachodzimy do biblioteki, dziewczyny mają sporą swobodę jeśli chodzi o wybór książek. Sporą, ale nie całkowitą, bo postanowiłam, że zostawię sobie jednak pewien margines na decyzję o tym co ostatecznie zabierzemy, żeby kształtować gusty moich molików książkowych. Czytaj dalej
Zgodnie z sugestią mojej córki, która chce się nauczyć czytać, tylko jeszcze nie może (pisałam o tym niedawno), przygotowuję więcej bardziej różnorodnych zajęć z nauki czytania metodą prof J.Cieszyńskiej. Pokazane tu przykłady dotyczą rozróżniania paradygmatów z samogłoskami 'M’ i 'P’, ale to w gruncie rzeczy nie jest istotne i można zastosować do każdych innych.
W zeszłym roku pisałam o świetnej książce dla dzieci przybliżającej historie biblijne w postaci prostych, przyjemnie ilustrowanych opowiadań. W tym roku postanowiłam bardziej się przyłożyć do edukacji religijnej (jakkolwiek to zabrzmi) dziewczynek i wróciliśmy do czytania tej książki. Czytaj dalej
Przez większą część października żadne zajęcia dotyczące kosmosu nie mogły się odbyć. Powodem były świnki morskie, które u nas zamieszkały i wokół których kręciło się codzienne życie moich córek. Nic innego się nie liczyło. Owszem udało mi się skupić ich uwagę na jakichś „kosmicznych” lekturach ale bez fajerwerków. Aż wreszcie któregoś dnia Misia zapytała: „Czy możesz mi wydrukować kolorowanki i jakieś karty z planetami? Chciałbym się nauczyć jak wyglądają i jak się nazywają”. Ujrzałam światełko w tunelu. Czytaj dalej